ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ. ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿ

ಭಗವಾನ್ ಶ್ರೀ. ರಮಣ ಮಹರ್ಷಿ

AN ALTERNATIVE PERSPECTIVE FOR LEARNING

 
AN ALTERNATIVE PERSPECTIVE FOR LEARNING

                                                                              Subhas Chandra Basu.
           

Santhineketan

                 Environment is the best book,  from which children learn most of the basic lessons of life. Environment in its broader sense that incorporates :
Natural Environment with water, mud, sand, rock, plants,trees, hills,insects, birds and animals. 

Social Environment includes family, friends and community and man-made environment.
Built-Environment made out of combinations of inert building materials, product of a design process.

                   Let us take the example of a regular urban school, where most of the urban  kids spent most of their time for formal education. This is where a designed built-environment is created to insulate the children from community and away from family to bring them in contact with a select group of trained transmitters of knowledge.

                   The school, a stage for transfer of knowledge to pupils often designed as a secured place from wild nature and violent society. The  school is a store house of knowledge and variety of life skills trapped in books and computers, charts and games, prayers and songs. Real life experiences and community realities are shared here through reciting poems or active enactment of a social drama, laboratory experiments mimics’ natural phenomenon. This creates the  discipline behavior and conducts of the kids are regulated to conforms them to society and maintain certain cultural ethos. So the schools built-environment can be defined as a cleverly designed sequence of spaces to fulfill ‘a mission of molding the body and mind’ of a group of children with social and commercial viability.

                      But here and there, every time and everywhere one comes across some alternative concepts and attempts to offer children a different environment for learning.

                      In Tagore’s Santiniketan out door Mango grove was welcomed as a unique learning environment. In England, Satish kumar in his ‘Small school’ extends the school to the local community spaces as a workshop for learning.

                     Likewise, Today some of the educators  wants the school to be there in a natural settings like in Vedic ashram. Some educators  feel a smart corporate set-up with glass and concrete school is a practically ideal environment for the future citizen. 

                    Author, as a designer of built-environment have some clear observations in designing environment for learning. The modern school design deliberately underplay the role of nature and community from school premises. Since, these buildings  are accepted as unsafe, hazardous and violent, so the children are nurtured in a protected and often sterile environment.

Creativity of the designer here gets restricted in  throwing colors and textural patterns to make the otherwise gloomy place little more cheerful.

                  The most important environment that a school child misses is the discovery of their self or inner environment. Creation of quality time and space are the pre-requisite for the same. And, this  can definitely ignite the inner spirit on the basis of true education. It is not necessarily be confused with introduction of religious sacred place or through rituals. This can be a very mundane space, where a child can feel just comfortable and happy  with one self, to talk to oneself or to hide their emotions. It is desirable  to discover and create such spaces.

                    To summarize these observations, the built-up spaces for a school should be as minimum as possible. It is a fact that,  most of the spaces are often underutilized in time span, and  it serves as a better shelter from rain and sun, flexible in incorporating various activities for the students, teachers and the community. The School should be embedded in existing nature and the community to share the benefits and responsibility of nurturing the growing child. This embedding of community is possible by sharing certain community spaces by the school or by inviting the community to conduct certain social activities in the school campus. The precious elements of nature in the form of open spaces, trees, shrubs, earth, rocks or ponds should be conserved as much as possible as open laboratory for learning for the benefit of the children.

                    Let us learn to appreciate some of these simple ideas in planning of  a environment friendly school. The use of alternative materials, construction methods and renewable energy resources will then fall in the line to support our sincere endeavour to create a better environment for learning.  

                                             ****************
      

Prof Basu, is an Architect, presently working as a Professor in University of Mysore, is one of my best friends, he has commitment on designing low cost buildings by using alternative technology. It is one of his articles on alternative ideas on schools.
Your comments are welcome.
Prakash

ಸೌಂದರ್ಯ.................ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ....5

ಸೌಂದರ್ಯ.................ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ....5

                     ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ನೋಡಲು ಅತ್ಯಂತ ಕುರೂಪವಾಗಿದ್ದರು.  ಗಿಡ್ಡನೆಯ ದೇಹ, ಚಪ್ಪಟ್ಟನೆಯ ನಾಸಿಕ, ಕಲೆಗಳಿಂದ ತುಂಬಿದ ಮುಖ, ಸದಾ ಕೆದರಿದ ತಲೆಕೂದಲು, ತೀಕ್ಷ್ಣವಾದ ನೋಟ, ಮಧುರವಾದ ಮಾತು. ಸದಾಕಾಲ ಇವರ ಸುತ್ತ ಯುವಕರು ಸುತ್ತುವರೆದಿರುತ್ತಿದ್ದರು. ನಗರದ ಮಧ್ಯಭಾಗದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತುವರೆದು ನಿಂತ ಯುವಕರ ಗುಂಪು ಸದಾಕಾಲ ಕಾಡು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾರೆಂಬ  ಆಪಾದನೆ, ಇದರ ಮುಖ್ಯ ರೂವಾರಿ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಎಂಬುದು ಅಲ್ಲಿನ ಜನರ ಅಭಿಪ್ರಾಯವಾಗಿತ್ತು. ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಎಂದು ಕಾಡು ಹರಟೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಬದಲಿಗೆ ತನ್ನ ಬಳಿ ಬಂದವರ  ಸಮಸ್ಯೆಗಳಿಗೆ ಸೂಕ್ತ ಪರಿಹಾರ ನೀಡಿ ಸಂತೈಸುತ್ತಿದ್ದರು. ವೇದಾಂತದಿಂದ  ಹಿಡಿದು ಸಾಮಾನ್ಯ ಸಮಸ್ಯೆಗಳವರೆಗೆ  ಇಲ್ಲಿ ಚರ್ಚೆ ನಡೆಯುತ್ತಿತ್ತು.ಇವರ ಶಿಷ್ಯರಲ್ಲಿ ಮುಖ್ಯವಾದವರು ಪ್ಲೇಟೋ ಕೂಡ ಒಬ್ಬರು.

                    ಸಾಕ್ರೆಟಿಸನ ಹೆಂಡತಿ ಬಹಳ  ವರಟು, ಛಲವಾದಿ,ಜಗಳ ಮಾಡುವುದರಲ್ಲಿ ಎತ್ತಿದ ಕೈ. ಅವರ ಹೆಂಡತಿ ಸದಾಕಾಲ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ನನ್ನು ಬೈಯುತ್ತಿದ್ದರು. ಆದರೂ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಮಾತ್ರ ಹೆಂಡತಿಯನ್ನ ಪ್ರೀತಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ಸ್ವಲ್ಪವು ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿ ಕೊಳ್ಳದೇ ನೆಮ್ಮದಿಯಾಗಿ ತಮಗೆ ಬೇಕೆನಿಸಿದ  ಕೆಲಸವನ್ನು ತಾವು ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ಈ ಬಗ್ಗೆ ಇವರ ಶಿಷ್ಯರು ಅನೇಕ ಬಾರಿ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದ್ದು ಉಂಟು, ಆದರೆ ಒಂದು ಸಾರಿಯೂ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಅವರ ಹೆಂಡತಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಒಂದು ಕೆಟ್ಟ ಮಾತನ್ನು ಆಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. " ಅವಳ ಸಂತೋಷಕ್ಕೆ ನಾನೇಕೆ ಅಡ್ಡಿಬರಲಿ? ನನ್ನನ್ನು ಬೈಯುವುದರಿಂದ ಅವಳಿಗೆ ಸಂತೋಷ, ತೃಪ್ತಿ ಸಿಗುವುದಾದರೆ ಸಿಗಲಿ. ಗಂಡನಾಗಿ ಇಷ್ಟು ಮಾಡಬೇಡವೆ?" ಎಂದು ಎಲ್ಲರನ್ನು ನಗೆಗಡಲಿನಲ್ಲಿ ತೇಲಿಸುತ್ತಿದ್ದರು.  

              

              ಒಮ್ಮೆ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಹತ್ತಿರ ಒಬ್ಬ ಯುವಕ ಬಂದು  ಕೇಳಿದ "ಗುರುಗಳೇ  ನಾನು  ನಾಲ್ಕು ವರುಷದ ಹಿಂದೆ ಒಬ್ಬಳು ಯುವತಿಯನ್ನು ಪ್ರೇಮಿಸಿ ಲಗ್ನವಾದೆ . ಆದರೆ,   ನನ್ನ ಹೆಂಡತಿ ಕುರೂಪಿ ಎಂದು ಈಗ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ನಾನು ಇನ್ನು ಯುವಕ, ೪೦ -೫೦  ವರ್ಷ ಬಾಳಿ ಬದುಕ ಬೇಕು . ಈ ಕುರೂಪಿ ಹೆಂಡತಿಯೊಡನೆ ಹೇಗೆ ಬಾಳಲಿ?  ನನ್ನ  ಬದುಕೇ ಹಾಳಾಯಿತಲ್ಲ ಎಂಬ ಚಿಂತೆ ನನ್ನನ್ನು ಸದಾ ಕಾಡುತ್ತಿದೆ, ಏನಾದರು ಒಂದು ಉಪಾಯ ಹೇಳಿ" ಎಂದು ಅಂಗಲಾಚಿದ.

ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ನಸುನಗುತ್ತ " ಅದಕ್ಕೇಕೆ ಚಿಂತಿಸುವೆ? ಇದು ಸುಲಭವಾಗಿ ಬಿಡಿಸ ಬಹುದಾದ ಸಮಸ್ಯೆ. ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಕಾರಣ, ಹಾಳಾದ ನಿನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ದೋಷ . ಈ ನಿನ್ನ ದೃಷ್ಟಿ ದೋಷ ಸರಿಯಾದರೆ ಸಮಸ್ಯೆಗೆ ಪರಿಹಾರ ಸಿಕ್ಕಂತೆಯೇ." ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.  ಯುವಕನಿಗೆ ಅರ್ಥವಾಗಲಿಲ್ಲ. ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಮುಂದುವರೆದು " ನೀನು ಪ್ರೇಮಿಸುವಾಗ ಆ ಹುಡುಗಿಯನ್ನು ಯಾವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ನೋಡಿದ್ದೆಯೋ ಅದೇ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಈಗಲೂ ನೋಡು. ಅಂದು ಕಾಣದ ಕುರೂಪ ಇಂದು ಕಾಣಲು ಹೇಗೆ ಸಾದ್ಯ?  ಅಂದು ಅವಳ ಸೌಂದರ್ಯ ಕಂಡು ಹುಚ್ಚನಾದ ನಿನ್ನ ಆ ದೃಷ್ಟಿ ಇಂದು ಹಾಳಾಗಲು ಹೇಗೆ ತಾನೇ ಸಾದ್ಯ? ಅದೇ ಪ್ರೇಮ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದ ಮತ್ತೆ  ಆಕೆಯತ್ತ ನೋಡು. ಅದೇ ಸೌಂದರ್ಯವನ್ನು ಅನುಭವಿಸು. ಆಗ ಅದೇ ಹೆಂಡತಿ ನಿನಗೆ ಸುಂದರಳಾಗಿ, ಅಪ್ರತಿಮ  ರೂಪವತಿಯಾಗಿ ಕಾಣಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಬದಲಾದ ನಿನ್ನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಸರಿಮಾಡಿಕೋ.  ಆ ಪ್ರಿಯಕರನ ದೃಷ್ಟಿಯನ್ನು ಹೊಂದು , ನಿನ್ನ ಬದುಕು ಸುಂದರವಾಗುತ್ತದೆ" ಎಂದು ಸಲಹೆ ಇತ್ತರು .

              "ಮಧುರತೆ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ, ಸೌಂದರ್ಯ ನೋಟದಲ್ಲಿ ಇದ್ದರೆ ಜಗತ್ತು, ಜನಾಂಗ ಹೇಗಿದ್ದರೂ ಅದು ಅಂದವಾಗಿಯೇ ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಆಗ ಒಂದು ತುಂಡು ಬ್ರೆಡ್ಡಿನ ತುಣುಕು ಮೃಷ್ಟಾನ್ನ, ಅನ್ನದ ಗಂಜಿ ಅಮೃತ, ಪುಟ್ಟ ಮನೆ ಮಹಲು, ಬಡತನ ಕಾಣುವುದೇ ಇಲ್ಲ" ಎನ್ನುವುದು ಸಾಕ್ರೆಟಿಸರ ಮಾತು.

                    ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ಕೇವಲ ವೇದಾಂತ ಬೋಧನೆ ಮಾಡುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ, ಅದನ್ನು ಯಥಾವತ್ತಾಗಿ ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಪಾಲನೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದರು. ನೇರವಾದ ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಮೃದುವಾಗಿ, ಹೇಳಬೇಕೆನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಹೇಳಿ ಮುಗಿಸುತ್ತಿದ್ದರು. ತಮ್ಮ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ರಾಜದ್ರೋಹದ ಆಪಾದನೆ ಹೊತ್ತು ಮರಣ ದಂಡನೆಗೆ ಗುರಿಯಾದಾಗಲು ಇವರ ಚಹರೆಯ ಲಕ್ಷಣಗಳೇನು ಬದಲಾಗಲಿಲ್ಲ.  ಕಟೋರವಾದ ವಿಷಪ್ರಾಶನ ಮಾಡಿಸುವಾತನಲ್ಲು ಸ್ನೇಹಮಯವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದರು, ಆಗಲೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಕೂಡ  ವಿಚಲಿತರಾಗಿರಲಿಲ್ಲ. ವಿಷಪ್ರಾಶನ ಮಾಡಿ ಹತ್ತಾರು ಹೆಜ್ಜೆಗಳಷ್ಟು ನಡೆಯಬೇಕೆನ್ನುವ ನಿಯಮವನ್ನು ಚಾಚೂ ತಪ್ಪದೆ ನಗುನಗುತ್ತಲೇ ಪಾಲಿಸಿ, ಯಾರನ್ನು ದೂಷಿಸದೆ, ತಾವು ನಂಬಿಕೊಂಡ ಸತ್ಯವನ್ನು ಬಿಡದೆ, ನೆಮ್ಮದಿಯಿಂದ ಪ್ರಾಣತ್ಯಾಗ ಮಾಡಿದ ಅವದೂತ.

                      ಹೌದು,  ಸೌಂದರ್ಯ ಇರುವುದು ನೋಡುವವನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪರಮಾತ್ಮನು ಎಷ್ಟೊಂದನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ್ದಾನೆ. ಮನುಷ್ಯ, ಪ್ರಾಣಿ, ಜಲ ಚರ ಎಲ್ಲವು ವಿಭಿನ್ನವೇ. ಒಂದು ಚಿಕ್ಕ ಕಾಡು ಪುಷ್ಪದಿಂದ ಹಿಡಿದು ಬೃಹದಾಕರವಾದ ಬೆಟ್ಟಗಳ ಸಾಲಿನವರೆಗೆ, ಇರುವೆಯಿಂದ ಆನೆಯವರೆಗೆ, ಚಿಕ್ಕ  ತೊರೆಯಿಂದ ಸಾಗರದವರಗೆ ಎಲ್ಲವು ವಿಭಿನ್ನವೇ.  ಎಲ್ಲವನ್ನು ಸುಂದರವಾಗಿಯೇ ಇದೆ ಎಂದು ಹೆಚ್ಚು ಜನ ಒಪ್ಪುವುದಿಲ್ಲ .   ಕಾರಣ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರ ದೃಷ್ಟಿಯು ಒಂದೇ ತರಹ ಇಲ್ಲ.  ಎಷ್ಟು ಜನರಿದ್ದಾರೋ ಅಷ್ಟು  ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಬೇರೆಯೇ ಇವೆ . ಆದ್ದರಿಂದಲೇ  ಒಬ್ಬರಿಗೆ  ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಂಡದ್ದು ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸುಂದರವಾಗಿ ಕಾಣದು. ಒಬ್ಬರಿಗೆ ಪವಿತ್ರ ಎನಿಸಿದ್ದು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಅಪವಿತ್ರ ಎಂದಾಗಬಹುದು. ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವು ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಹಾಗು ಪ್ರಸ್ತುತವೇ.    ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ದೃಷ್ಟಿ ಬದಲಾದಂತೆ ನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು ಬದಲಾಗುತ್ತವೆ. ನಾವು ನೋಡುವ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲ ಅಡಗಿದೆ. ಸೌಂದರ್ಯ ಕೇವಲ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಇಲ್ಲ. ಶಬ್ದ, ಸ್ಪರ್ಶ, ರಸ, ಗಂಧ, ಇವುಗಳೆಲ್ಲದರಲ್ಲೂ ಇದೆ.       ವಿಶಾಲವಾದ ಹೃದಯದೊಳಗೆ ಮಧುರತೆಯನ್ನು, ನೋಟದಲ್ಲಿ ಸೌಂದರ್ಯತೆಯನ್ನು  ಹೊಂದಿದರೆ ಈ ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿರುವುದು  ಹೆಚ್ಚು ಆಪ್ಯಾಯಮಾನವಾಗುವುದರಲ್ಲಿ ಸಂದೇಹವಿಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೆ ಉತ್ತಮ ಉದಾಹರಣೆಯಾಗಿ ಸಾಕ್ರೆಟಿಸ್ ನಿಲ್ಲುತ್ತಾರೆ.

                      ಇದಕ್ಕೆ ನೀವೇನು ಅಂತೀರಾ?

ಕಚಕುಳಿ

                              


                                                               ಕಚಕುಳಿ 

ಮಡ "ಮಡೆ' ಸ್ನಾನ............ಒಂದು ಹರಟೆ .

                        

 ಮಡ "ಮಡೆ' ಸ್ನಾನ............ಒಂದು ಹರಟೆ ..4

                           ಇಂದು ಮಡ "ಮಡೆ' ಸ್ನಾನಕ್ಕೆ ಸಾಕಷ್ಟು ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇಂತಹ ಅನಿಷ್ಟ ನಂಬಿಕೆಗಳು ಇರಬಾರದೆಂದು ಆಶಯ. ಇದು ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಪ್ರತಿರೋಧ. ಆದರೆ, ಒಂದು ವಿಚಾರವನ್ನು ಗಮನಿಸ ಬೇಕಿದೆ. ಈ ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ ಇರುವ ಎಲ್ಲ ಜಾತಿ, ಮತ,ಪಂಗಡ,ಕೊಮುಗಳಲ್ಲು ಒಂದಲ್ಲ ಒಂದು ರೀತಿಯ ನಂಬುಗೆಯ ಆಚಾರಗಳು ಇದ್ದೆ ಇದೆ. ಇವುಗಳಲ್ಲಿ ಕೆಲವು ಅಮಾನವೀಯ, ಹಿಂಸಾತ್ಮಕ ಮತ್ತು ಶೋಷಣೆಯಿಂದ  ಕೂಡಿದವುಗಳಾಗಿವೆ. ಉದಾಹರಣೆಗೆ : ಬೆತ್ತಲೆ ಸೇವೆ,ಕೋಣಗಳ ಬಲಿ, ಸಾಮೂಹಿಕ ಕುರಿಗಳಬಲಿ, ಸಿಡಿ, ಕೆಂಡ ಹಾಯುವುದು, ಉನ್ಮತ್ತರಾಗಿ ಮೈಕೈಗೆ ಚಾಕುವಿನಲ್ಲಿ ಇರಿದುಕೊಳ್ಳುವುದು, ದೆವ್ವ ಬಿಡಿಸುವಾಗಿನ ಹಿಂಸಾಕೃತ್ಯಗಳು( ಹೀಗೆ ಬರೆದರೆ ಪಟ್ಟಿ ಉದ್ದವಾಗುತ್ತದೆ) ಇತ್ಯಾದಿಗಳೆಲ್ಲ ಮೂಡನಂಬಿಕೆಯ !  ಜೊತೆಗೆ ಇವನ್ನು ಈಗಲೂ ನಮ್ಮ ಜನ  ಸಡಗರದಿಂದ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇಂತಹ ದೃಶ್ಯಗಳನ್ನು ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮದಲ್ಲಿ ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಪ್ರಸಾರ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಹೊಸ ಹೊಸ ಹೆಸರುಗಳೊಂದಿಗೆ ಮೂಡ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಬಿತ್ತುವ ಕೆಲಸವನ್ನು ಅವ್ಯಾಹತವಾಗಿ ದೃಶ್ಯ ಮಾಧ್ಯಮದವರು  ನಡೆಸುತ್ತಲೇ ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.  ಇಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳನ್ನು ರಾಜ್ಯದ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಊರಿನ ದೇವಸ್ತಾನಗಳಿಗೆ, ಇನ್ನಿತರ ಸ್ತಳಗಳಿಗೆ  ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ನಡೆಯುವ ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆಯ ಕಾರ್ಯ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ವೈವಿದ್ಯಮಯವಾಗಿ ಪ್ರತ್ಯಕ್ಷವಾಗಿ ಚಿತ್ರಿಸಿ,  ಪ್ರಸಾರಮಾಡಿ ಜನರಲ್ಲಿ  ಸುಪ್ತವಾಗಿರುವ ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ಜಾಗೃತ ಮಾಡುತ್ತಿರುವ ವಿಚಾರ  ಎಲ್ಲರಿಗು ಗೊತ್ತಿದೆ !  ಇಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ T R P ಕೂಡ ಜಾಸ್ತಿ ಇದೆಯೆಂದು ತಿಳಿದು ಬಂದಿದೆ.

                             ಇಂತಹ ಕಾಯಕ್ರಮಗಳ ಬಗ್ಗೆ ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಯಾವ ಪ್ರತಿರೋಧವು ತೋರದೆ ಇರುವುದು ಆಶ್ಚರ್ಯಕರ ವಿಚಾರ. ಸಾಮಾಜಿಕ ಕಳಕಳಿ ಇರುವ ಮಂದಿಗೆ ಈ ವಿಚಾರದ ಬಗ್ಗೆ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲವೋ ಅಥವಾ ಜಾಣತನದ ಪ್ರದರ್ಶನವೋ? ನಿಜವಾಗಿ ಮೂಡನಂಬಿಕೆಗಳನ್ನು ತೊಡೆದು ಹಾಕಬೇಕೆಂಬುವ ವಿಚಾರ ಇರುವ ಸಮಾಜದ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಎಲ್ಲೇ ಇಂತಹ ವಿಚಾರ, ಪ್ರದರ್ಶನ ನಡೆದರೂ  ಪ್ರತಿಭಟನೆ ಮಾಡಬೇಕಲ್ಲವೇ?ಯಾವುದೇ ಸಮುದಾಯದಲ್ಲಿ ಮೂಡನಂಬಿಕೆ ಪ್ರದರ್ಶನ  ಆದರು ಅದಕ್ಕೆ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತ ಮಾಡಬೇಕಲ್ಲವೇ?  ಮಾಡಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆಯೇ? ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಸಮಾಜ ಕಾರ್ಯಕರ್ತರು ಆತ್ಮಾವಲೋಕನ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳುವ  ಅಗತ್ಯ ಇದೆ.

                            ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದ "ಮಡೆ' ಸ್ನಾನ ಕೂಡ  ಈಗ್ಗೆ ಎಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳಿಂದ ನಡೆದು ಬಂದಿರುವ ಪದ್ಧತಿ, ಹೊರತು ನಿನ್ನೆ ಮೊನ್ನೆಯಿಂದ  ಶುರುವಾದದ್ದಲ್ಲ. ಅಂದರೆ, ಇದು ಬೆಳಕಿಗೆ ಬಂದಿರಲಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಇದಕ್ಕೆ ವಿರೋಧ ವ್ಯಕ್ತ ಆಗಿರಲಿಲ್ಲ. ಇದು ಎಲ್ಲರಿಗು ತಿಳಿದ ವಿಚಾರವೇ. ಇದೆ ರೀತಿ ಒಂದೊಂದು ದೇವಸ್ತಾನದಲ್ಲಿ ಒಂದೊಂದು ರೀತಿಯ ಆಚರಣೆಗಳು ಇದ್ದೆ ಇವೆ. ಯಾವುದೇ ಕ್ಷೇತ್ರ ಕೂಡ ಯಾವುದೇ ನಂಬಿಕೆಯ ಆಚರಣೆಗಳಿಂದ ಹೊರತಾಗಿಲ್ಲ. ಕ್ಷೇತ್ರಕ್ಕೆ ಬರುವ ಭಕ್ತರ ವಿಶ್ವಾಸ ಮತ್ತು ನಂಬಿಕೆಗೆ ಬಿಟ್ಟದ್ದು. ಇಂತಹ ನಂಬಿಕೆಯಿಂದ ಯಾರನ್ನಾದರೂ ಬಲವಂತವಾಗಿ ಬಲಿಪಶು ಮಾಡಿದ್ದರೆ ಅಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅದನ್ನು ತಡೆಗಟ್ಟುವ ಪ್ರತಿ ಕಾರ್ಯವು ಅಗತ್ಯವಾಗುತ್ತದೆ, ಕಾನೂನು ರೀತ್ಯ ಸಮರ್ಪಕವು ಹೌದು. ಅಂತಹ ಯಾವುದೇ ಕಾರ್ಯ ಸುಬ್ರಹ್ಮಣ್ಯದಲ್ಲಿ ನಡೆದಂತೆ ಕಾಣುವುದಿಲ್ಲ. ಯಾರನ್ನು ಬಲವಂತವಾಗಿ "ಮಡೆ' ಸ್ನಾನ ಮಾಡಲು ಕರೆದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ಪ್ರಚೋದಿಸಿಲ್ಲ. ಭಕ್ತರ ನಂಬಿಕೆಗೆ ಅನುಸಾರ ಅವರ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆ ಮಾಡದೆ ಆಚರಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದಕ್ಕೆ ನಮ್ಮ ವಿರೋಧ ಏಕೆ? ಕಾನೂನಿನಲ್ಲು ಅವರವರ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ನಡೆಸಲು  ಅವಕಾಶ ಇಲ್ಲವೇ?  ನಂಬಿಕೆಯ ವಿಚಾರದಲ್ಲಿ ಮೂಗು ತೋರಿಸುತ್ತಾ ಹೋದರೆ ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ ಎಲ್ಲವು ತಪ್ಪಾಗಿಯೇ ಕಾಣಬಹುದಲ್ಲವೇ? ನಮ್ಮ  ಅಪನಂಬಿಕೆಯ ವಿಚಾರ ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ನಂಬಿಕೆ ಆಗಬಹುದಲ್ಲವೇ?  ನಮಗೆ ಅಪಥ್ಯವಾದದ್ದು  ಇನ್ನೊಬ್ಬರಿಗೆ ಪಥ್ಯವಾ ಗಬಾರದು ಎಂದೇನಿಲ್ಲ ಅಲ್ಲವೇ? ಹಾಗೆ ನೋಡಿದರೆ ನಮ್ಮ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳು, ಪ್ರಾರ್ಥನೆಗಳು, ಎಲ್ಲವು ನಂಬಿಕೆಯ ಆಧಾರದಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವುದಲ್ಲವೇ? ಇಂತಹ ಆಚರಣೆಯ ಸಂಧರ್ಭದಲ್ಲಿ ಉಪವಾಸ, ದಾನ, ಹೋಮ ಹವನ, ಜಪ,ಇತ್ಯಾದಿಗಳೆಲ್ಲವೂ  ನಂಬಿಕೆಯನ್ನೇ  ಅವಲಂಬಿಸಿವೆ. ಇದನ್ನು ಪ್ರಶ್ನಿಸ ಬಹುದೇ?

                           ಸಮಾಜದಲ್ಲಿ  ಜನರು ತಾವು ಕಂಡುಕೊಂಡ, ನಂಬಿಕೊಂಡ ಅನೇಕ  ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಮಾಡುತ್ತ ಅದರಲ್ಲೇ ಸುಖವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಇದರಿಂದ  ಅವರಿಗೆ ನೆಮ್ಮದಿ ಇದೆ. ಸಂತೋಷ ಇದೆ. ಅದನ್ನು ಕಸಿಯಲು ನಮಗೆಷ್ಟರ ಹಕ್ಕಿದೆ? ಒಂದು ಪಕ್ಷ ಈ ಆಚರಣೆಗಳನ್ನು ಬಿಟ್ಟ ಪಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಅವರಿಗೆ ಅಪರಾಧಿ ಪ್ರಜ್ಞೆ ಕಾಡುತ್ತದೆ. ಅವರ ಈ ಆಚರಣೆಯನ್ನು ಕಸಿದುಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ನಾವು ನೀಡುವುದೇನು? ಈ ಆಚರಣೆ ನಿಂತು ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಾರಂಭ ಆಗಬಹುದಲ್ಲವೇ?   ಅನಾದಿ ಕಾಲದಿಂದ ನಡೆದಿರುವ ಎಷ್ಟೋ ಆಚರಣೆಗಳು ಕಾಲಾನುಕ್ರಮದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟುಹೊಗುತ್ತಿವೆ.  ಇದಕ್ಕೆ ಕಾರಣ ಸಮಾಜದ ಜನರಲ್ಲಿ ಬೆಳೆದ ಪ್ರಜ್ಞೆ.   ಈ  ಪ್ರಜ್ನಾವಂತಿಗೆ ಬರುವತನಕ ಜನರನ್ನು ಬದಲಿಸಲು ಕಷ್ಟ.

                           ಸ್ವಲ್ಪ ಯೋಚಿಸೋಣ. ಸಮಾಜವನ್ನು ತಿದ್ದುವ ಕೆಲಸಕ್ಕೆ ಕೈ ಹಾಕುವ ಮುಂಚೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ತಿದ್ದಿಕೊಂಡು, ನಾವು ಸಮಾಜಕ್ಕೆ ಮಾದರಿಯಾಗಬಲ್ಲವೆ  ಎಂಬುದರ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುವುದು  ಅಗತ್ಯ ಎನಿಸುವುದಿಲ್ಲವೇ? ಇಂತಹ ಮೂಡನಂಬಿಕೆ ಎನ್ನುವಂತಹ ಕಾರ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಭಾಗಿಯಾಗದೆ ಇರೋಣ. ಇಂತಹ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಗಳಿಗೆ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹ ನೀಡದೆ ಇರೋಣ. ನಮ್ಮ ಮನೆಗಳಲ್ಲಿ ನಾವು ಇಂತಹ ಆಚರಣೆಗಳಿಂದ ಮುಕ್ತ ಮಾಡೋಣ.

                            ಇದಕ್ಕೆ ನೀವು ಏನು ಹೇಳುತ್ತಿರ?...................

ಸಾವು.............ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ........3

                 
  ಸಾವು.............ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ........3



                        ಮೊನ್ನೆ ನಮ್ಮ ಕಾಲೇಜಿನ ವಿಧ್ಯಾರ್ಥಿ ಸತ್ತನೆಂಬ ಸುದ್ದಿ ಬಂತು. 2  ನೆ ವರ್ಷದ ಎಂಜಿನೀರಿಂಗ್ ವ್ಯಾಸಂಗ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ ಈ ಹುಡುಗ ತನ್ನ ಗೆಳೆಯ ಗೆಳತಿಯರ ಜೊತೆಯಲ್ಲಿ ನಿಸರ್ಗ ಧಾಮಕ್ಕೆ ಪ್ರಕೃತಿ ಸೌಂದರ್ಯ ಸವಿದು ಭಾನುವಾರವನ್ನು ಸಾರ್ಥಕ ಪ್ರವಾಸವನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿ ಬರಲೆಂದು ಹೋಗಿದ್ದ. ನಿಸರ್ಗವನ್ನು ಸವಿಯುವಾಗ ನೀರಿನಲ್ಲಿ ಅಕಸ್ಮಾತ್ತಾಗಿ ಬಿದ್ದು ಹೃದಯಾಘಾತದಿಂದ ಅಸು ನೀಗಿದ. 19 -20 ರ ನಡುವಿನ ಪ್ರಾಯದ ಹುಡುಗ ಅನಿರೀಕ್ಷಿತವಾಗಿ ಎಲ್ಲರಿಂದ ಕಾಣದ ಲೋಕಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣ ಬೆಳೆಸಿದ ಎಂದರೆ ಯಾರಿಗೆ ಆದರು ಆಘಾತವೇ! ಚುರುಕು ಬುದ್ದಿಯ, ಬುದ್ದಿವಂತ,ಸ್ನೇಹಮಯಿಯಾಗಿದ್ದನೆಂದು ಅವನನ್ನು ಸಮೀಪದಿಂದ ಬಲ್ಲ ಅವನ ಸ್ನೇಹಿತ ಹೇಳಿಕೊಂಡು ದುಃಖಪಡುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ಹುಡುಗನ ಸ್ನೇಹಿತನಿಗೆ ಇಷ್ಟೊಂದು ದುಃಖ ಆಗಿರಬೇಕಾದರೆ ಈ ಹುಡುಗನ ಹೆತ್ತವರ ದುಃಖ ಊಹಿಸಲು ಅಸಾಧ್ಯ.
                        ಇಂತಹ ಒಂದು ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಅಲ್ಲಿ ನೆರೆದವರ ಮಾತು ಬೇರೆಯಾಗಿಯೇ ಸಾಗಿತ್ತು. " ದೇವರು ಅದೆಂತ ಕಟುಕ ರೀ, ಇಷ್ಟು ಚೆಂದದ ಹುಡುಗನೇ ಬೇಕಿತ್ತಾ? ಅದೆಷ್ಟು ಜನ ಸಾಯಲು ಹಾತೊರೆಯುತ್ತಿರುವಾಗ ಆ ಕಾಯಿಲೆಯವರನ್ನು, ಮುದುಕರನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಈ ಮುದ್ದಾದ ಹುಡುಗನನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟನಲ್ಲ?" ಎಂದು ಸಂತಾಪ ವ್ಯಕ್ತ ಮಾಡಿದರೆ, ಮತ್ತೊಬ್ಬರು " ಈ ಹುಡುಗರಿಗೆ ಬುದ್ದಿ ಇದೆಯೇ? ಅಲ್ಲಾರಿ, ನೀರಿನ ಹತ್ತಿರ ಯಾಕೆ ಹೋಗಬೇಕಾಗಿತ್ತು? ಹುಡುಗಾಟದ ವಯಸ್ಸು ನೋಡಿ ಹೀಗೆಲ್ಲ ಆಡಿಸುತ್ತೆ." "ಇವರು ಟೂರ್ ಹೋಗಲಿಲ್ಲಂತ ಯಾರು ಅಳುತ್ತಿದ್ರು ಹೇಳಿ, ಮಕ್ಕಳು ಏನೋ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬಿಡ್ತಾರೆ. ಆದರೆ, ಅನುಭವಿಸೋರಿಗೆ ತಾನೇ ತಿಳಿಯೋದು" ಎಂದರು ಮಗದೊಬ್ಬರು. " ಅದೆಷ್ಟು ಕಷ್ಟ ಬಿದ್ದು ಓದಿಸ್ತಾ ಇದ್ರು, ನೋಡಿ ಹೀಗೆ ಆಗೋಯ್ತು". ಎಂದರು ಇನ್ನೊಬ್ಬರು. ಹೀಗೆ ಸಾಗಿತ್ತು ಮಾತಿನ ಲಹರಿ.
                        ಜನರ ಮಾತಿಗೆ ಕೊನೆ ಮೊದಲಿಲ್ಲದೆ  ಹಿಡಿತವಿರದೆ ಸಾಗಿತ್ತು. ಇದನ್ನೆಲ್ಲಾ ದೂರದಲ್ಲಿ ನಿಂತು ಗಮನಿಸುವಾಗ ನನ್ನ ವಿಚಾರ ಲಹರಿ ಓಡಿದ್ದೆ ಬೇರೆ ದಿಕ್ಕಿನಲ್ಲಿ. ಸಾವು ಯಾರನ್ನು ಹೇಳಿ ಕೇಳಿ ಬರುತ್ತೆ? ಯಾವಾಗ ಬರುತ್ತೆ ಎಂಬುದು ಯಾರಿಗೆ ತಾನೆ ಗೊತ್ತು? ಹುಟ್ಟು ಎಂಬುದು ಬಂದ ಕೂಡಲೇ ಸಾವು ನಮ್ಮ ಹಿಂದೆಯೇ ಇರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಹುಟ್ಟುವ ಮೊದಲು ಒಂದು unconditional  agreement ಮಾಡಿಕೊಂಡೆ ಬಂದಿರುತ್ತೇವೆ. ಯಾವಾಗ ಕರೆದರೂ ಯಾವ ಸಬೂಬು ಹೇಳದೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಹೊರಡುತ್ತೇವೆ  ಎಂದು. ಸಾವು ಯಾವ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಿ ಎಂದು  ಯಾರಿಗೂ ಗೊತ್ತಾಗದ ಹಾಗೆ ಯಮ ಕರೆಸುತ್ತಾನೆ. ಸಾವಿಗೊಂದು ಕಾರಣ ಮಾತ್ರ ನೀಡೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗುತ್ತಾನೆ. ಹುಟ್ಟಿನಷ್ಟೇ ಸಾವು ಕೂಡ ನಿಗೂಡ. ಕೆಲವರು ಮುಂದೆ ಹೋಗುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು ಹಿಂದೆ, ಆದರೆ ಎಲ್ಲರು ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಾದ ಜಾಗ ಇದು. ಪ್ರತಿ ಸಾವು ಕೂಡ ನಮಗೊಂದು ಎಚ್ಚರಿಕೆ ನೀಡುತ್ತಿರುತ್ತದೆ. "ನೀನು ಸಾವಿನ ಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಂತಿದ್ದಿಯ".
                        ಉಳಿದಷ್ಟು  ದಿನದಲ್ಲಿ  ನನ್ನ  ಬದುಕನ್ನು  ಹೇಗೆ ಸಾರ್ಥಕ ಮಾಡಿಕೊಳ್ಳಬಹುದು? ಇರುವಷ್ಟು ಸಮಯದಲ್ಲಿ  ನಾವೇನು ಒಳ್ಳೆಯದು ಮಾಡಬಹುದು?   ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಮಟ್ಟಿಗೆ ತೊಂದರೆ ಕೊಡದೆ ಹೇಗೆ ಬದುಕಬಹುದು? ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನ ಎಷ್ಟು ಪ್ರಾಮಾಣಿಕರಾಗಿ ಮಾಡಬಹುದು? ನಾವೆಷ್ಟು ಹೃದಯವನ್ತರಾಗಿ ಬಾಳಬಹುದು? ಹೇಗೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಜಗತ್ತನ್ನು ನೋಡಬಹುದು? ಪ್ರೀತಿ ಪ್ರೇಮದಿಂದ ಎಷ್ಟು ಕಾಲ ಸ್ವತಂತ್ರರಾಗಿ ಬಾಳುವೆ ನಡೆಸಬಹುದು? ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನು ಸಕಾರಾತ್ಮಕವಾಗಿ ಚಿಂತನೆ ನಡೆಸಿ,ಅದರಂತೆ ಬಾಳುವೆ ನಡೆಸಿದರೆ  ಸಾವಿನಲ್ಲೂ ಧನ್ಯತೆ ಸಿಗಬಹುದೇನೋ ಎಂದೆನಿಸುತ್ತದೆ.
                         ಇದಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಚಿಂತನೆ ಏನು?

ANALYSIS ON FDI IN INDIA by Devinder Sharma.

 HERE IS A BRILLIANT ANALYSIS ON FDI IN INDIA.

 

 

Allowing Retail FDI In India: Lies, Lies And Damn Lies

By Devinder Sharma

Ground Reality

At a time when Prime Minister Manmohan Singh is refusing to rollback the decision to open the retail sector to foreign direct investment saying it will benefit our country, the American President Obama thinks otherwise. In a tweet on Saturday (Nov 26), President Obama wrote: “support small businesses in your community by shopping at your favourite local store.”

While President Obama is talking of what is good for America, Manmohan Singh too is adamant on protecting American interests. It is primarily for this reason that Manmohan Singh’s assertion that retail FDI will benefit our country and ‘improve rural infrastructure, reduce wastage of agricultural produce and enable our farmers to get better prices for their crops’ is not borne on facts. In the midst of the rhetorical contests in the TV studios, the real facts have been sacrificed for the sake of political partisanship.

A lot has been said and written about the virtues of allowing FDI in retail into India.

Let me make an attempt to answer some of the bigger claims that Commerce Minister Anand Sharma as well as the Prime Minister have repeatedly made. Frankly, their arguments seem to be driven more by political expediency rather than any economic understanding, and that is more worrying. It only shows how economic facts can be twisted, tailored and manipulated to justify the political agenda of the ruling party. There can be nothing more damaging for the future of a country.

First, the biggest argument in favour of multi-brand retail is that it will create 10 million jobs by the year 2010. There is no justification for this claim. In the United States, Wal-Mart dominates big retail. It has a turnover of US $ 400 billion, and employs 2.1 million people. Ironically, the Indian retail sector too has a turnover of US $ 400 billion, but has 12 million shops and employs 44 million people. It is the Indian retail which is a much-bigger employer, and any effort to allow retail FDI will only destroy millions of livelihoods.

Take the case of England. The two big retail giants are Tesco and Sainsbury. Both had committed to create 24,000 jobs between them, in the past two years. A British government enquiry found out that instead of creating any additional job, these two big retail companies had actually thrown out 850 people from existing jobs. The big retail units which failed to create jobs in their own countries cannot be expected to create additional employment in India.

Second, Anand Sharma says that retail FDI will provide 30 per cent more income to farmers. There can be no bigger lie than this. In the US, for instance, if Wal-Mart was able to enhance farm incomes there was no reason why the America government would dole out a massive subsidy of US $ 307 billion under the US Farm Bill 2008, which basically makes a budgetary subsidy provision for the next five years. Most of these subsidies are clubbed in the category of Green Box under the WTO. And as per an UNCTAD-India study, if the Green Box subsidies are withdrawn, American agriculture faces a collapse.

Agriculture in America is therefore sustained with agricultural subsidies. In OECD countries, a group comprising 30 riches countries, the situation is no different. A latest 2010 report states explicitly that farm subsidies rose by 22 per cent in 2009, up from 21 per cent in 2008. In just one year in 2009, these industrialised countries provided a subsidy of Rs 12.60 lakh crore to agriculture. Despite this, every minute one farmer quits agriculture in Europe. This is happening at a time when farmer’s incomes are dwindling. In France alone, farmer’s income has fallen by 39 per cent in 2009.

Third, big retail helps remove the middlemen and therefore provides a better price to farmers. Again, it is a flawed argument and is not borne on any evidence. Studies show that in America in the first half of 20th century, for every dollar worth of produce a farmer sold, 70 cents was his income. In 2005, farmer’s income had fallen to 4 per cent. This is despite the presence of Wal-mart and other big retailers in America.

In other words, the middlemen are not squeezed out as is the general understanding but in reality their number actually increases. A new battery of middlemen – quality controller, standardiser, certification agency, processor, packaging consultant etc – now operate under the same retail hub and have been walking away with farmer’s income. Moreover, due to the sheer size and buying power, big retail generally depresses producer prices. In England, Tesco for example paid 4 per cent less to producers. Low supermarket prices in Scotland have forced irate farmers to form a coalition called ‘Fair Deal Food’ to seek better price for their farm produce.

Fourth, retail FDI will source 30 per cent from the small and medium enterprises and therefore will benefit Indian manufacturers. This is an afterthought, especially after a section of the media highlighted the discrepancy. Even though Anand Sharma says 30 per cent products would be sources from within the country, the facts remains that under the WTO agreements, India cannot limit the big retail from outsourcing its products from anywhere in the world. This is against the WTO norms, wherein no member country can apply any investment restriction that is inconsistent with the provisions of Article III or Article XI of GATT 1994.

Using the WTO provisions, multi-brand retail will flood the Indian market with cheaper Chinese manufactured goods thereby wiping out the domestic SME sector. At the same time, the ‘Indian Stamp’ on multi-brand retail that Anand Sharma claims will have at least 60 per cent investment on ‘back end’ systems is also not based on facts. As per the definition of ‘back-end’, anything that is not ‘front-end’ becomes ‘back-end’ and has to be self-certified. Which means even the expenses on the corporate headquarter becomes ‘back-end’ investment. In any case, 51 per cent FDI in cold storages etc is already provided and yet no investment has come.

Let us be very clear, big retail is not coming to India to provide a network of food storage silos and cold chains.

Fifth, more importantly, in an eye-opening study entitled “Wal-Mart and Poverty”, Pennsylvania State University in the United States has clearly brought out that those American states that had more Wal-Mart stores in 1987, had higher poverty rates by 1999 than the states where fewer stores were set up. This is something that the government is not talking about but should ring an alarm bell for a country which is reeling in poverty, hunger and squalor.

Devinder Sharma is a food and agriculture policy analyst. His writings focus on the links between biotechnology, intellectual property rights, food trade and poverty. His blog is Ground Reality

ಬದುಕು........ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ..............2

ಬದುಕು........ಒಂದಷ್ಟು  ಹರಟೆ..............2
When I am happy, I see the happiness in others. When I am depressed, I notice that people's eyes look sad. 
When I am weary, I see the world as boring and unattractive.

-SteveChan                                                                                                                                                            ಈ ಬದುಕನ್ನು  ಒಂದು ರೀತಿಯ ರಹಸ್ಯ, ವಿಚಿತ್ರ, ಸುಂದರ, ಅಸಹನೀಯ, ನಿರೀಕ್ಷೆ, ಇತ್ಯಾದಿಯಾಗಿ ಹಲವಾರ ವಿಚಾರವಂತರು ತಮ್ಮ ವಿಚಾರಗಳನ್ನು ಧಾಖಲಿಸಿದ್ದಾರೆ. ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಬದುಕನ್ನ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಸಾಮರ್ಥ್ಯಕ್ಕೆ ತಕ್ಕಂತೆ ಅರ್ಥಮಾಡಿಕೊಂಡು ಬದುಕುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸುಖ, ದುಃಖ, ನೋವು, ನಲಿವು, ಪ್ರೀತಿ, ದ್ವೇಷ, ರೋಗ,ಬಡತನ, ಸಿರಿತನ, ಇತ್ಯಾದಿ ಮಜಲುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಬದುಕು ಸವೆಯುತ್ತಿದೆ. ಬದುಕು ಕೆಲವರಿಗೆ ಅರ್ಥಪೂರ್ಣವೆನಿಸಿದರೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ಅರ್ಥಹೀನ. ಕೆಲವರಿಗೆ ಸುಂದರ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರಿಗೆ ನಿರಾಶೆ.    "ಏಕೆ ಹೀಗೆ? ಹಾಗಾದರೆ ಬದುಕು ಎಂದರೆ ನಿಜವಾದ ಅರ್ಥದಲ್ಲಿ ಏನು?" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಯುವಕನೊಬ್ಬನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹುಟ್ಟಿತು. ಸಾಕಷ್ಟು ಯೋಚಿಸಿದ,ಸರಿಯಾದ  ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ.

                      ತನ್ನ ಸುತ್ತಲ ಪ್ರಪಂಚ ನೋಡುತ್ತಾ ಹೊರಟ.  ಎಲ್ಲರು ಬದುಕು ನಡೆಸುತ್ತಿರುವವರೇ, ಯಾರನ್ನು ಕೇಳುವುದು? ದಾರಿ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಯುವಕ ಯುವತಿಯರ ತಂಡವನ್ನು ಕಂಡು ವಿಚಾರಿಸಿದ. " ಅಯ್ಯೋ , ಈಗಲೇ ಬದುಕಿನ ಚಿಂತೆ ಏಕೆ? ಮೊದಲು ಖುಷಿಯಾಗಿ ಬದುಕೋಣ."ಎಂದು ಮುಂದೆ ಸಾಗಿದರು. ನಂತರದಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬ ವಿಶ್ವವಿದ್ಯಾನಿಲಯದ ಪ್ರಾದ್ಯಾಪಕರನ್ನು ಕಂಡು ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ವಿಚಾರಿಸಿದ. ಅವರು " ಈ ವರಗೆ ಬದುಕು ಹೀಗೆ ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ  ಎಂದು ಹೇಳುವ ಯಾವ ಪುಸ್ತಕವನ್ನು ನಾನು  ಓದಿಲ್ಲ. ಹುಡುಕುತ್ತೇನೆ, ಸಿಕ್ಕರೆ ನಿನಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತೇನೆ." ಎಂದು ಜಾರಿಕೊಂಡ.

                      ಏನಿದು? ಬದುಕಿಗೆ ಅರ್ಥವೇ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ನಾವೆಲ್ಲಾ ಬದುಕುತ್ತೀದ್ದೆವೆಯೇ?  ಎಂದು ಯುವಕ ಚಿಂತೆಗೆ ಒಳಗಾದ. ನಿರಾಶನಾಗದೆ ಮಧ್ಯ ವಯಸ್ಕ ಸಂಸಾರಸ್ತನಲ್ಲಿ  ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದ. " ನಾನು ಈಗಾಗಲೇ ಅರ್ಧ ಜೀವನ ಸವೆಸಿದ್ದೇನೆ, ಮಕ್ಕಳ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಇನ್ನು ಇದೆ. ನನ್ನದಾಗಿ ಒಂದು ಮನೆ ಇಲ್ಲ. ಸಂಸಾರದ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯೆಲ್ಲ ಮುಗಿದಮೇಲೆ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸುತ್ತೇನೆ " ಎಂಬ ಉತ್ತರ ಬಂತು. ಕೊಂಚ ನಿರಾಶನಾದರು ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಯುವ ಕುತೂಹಲ ಜಾಸ್ತಿ ಇತ್ತು. ನಂತರದಲ್ಲಿ ತನಗೆ ಸಿಕ್ಕ ವಯೋವ್ರುದ್ದ ,ಸಂಗೀತಗಾರ , ರಾಜಕಾರಣಿ ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ವಿಚಾರಿಸಿದ. ಯಾರಿಂದಲೂ ಸಮರ್ಪಕ ಉತ್ತರ ಸಿಗಲಿಲ್ಲ. 

                     ಬೇಸರವಾಯಿತು, ನಿರ್ಜನ ಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಹೋಗಿ ಅಲ್ಲಿ ಗಿಡ ಮರ, ಹರಿಯುವ ನೀರು, ಹಸಿರು ನೆಲ, ಬೆಟ್ಟ ,ನೀಲಿ ಆಕಾಶ ಎಲ್ಲವನ್ನು ನೋಡಿದ ಮೇಲೆ   ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಯಿತು. ಸ್ವಲ್ಪ ಸಮಯದ ನಂತರದ, ಹತ್ತಿರದಲ್ಲೇ ದ್ಯಾನಸಕ್ತನಾಗಿದ್ದ ಒಬ್ಬ ವಯೋವ್ರುದ್ದ  ಸನ್ಯಾಸಿಯಲ್ಲಿ  ಹೋಗಿ ಬದುಕಿನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿಸಲು ಪ್ರಾರ್ಥಿಸಿದ. ಸನ್ಯಾಸಿ ನಸುನಗುತ್ತ, " ಬದುಕು ಎಂದರೆ ಸವಿಜೇನು, ಬದುಕು ಎಂದರೆ ಸದಾಕಾಲ ಹರಿವ ನೀರು; ಬದುಕು ಎಂಬುದು ಸುಂದರ ಸಂಗೀತ; ಬದುಕು ಎಂದರೆ ಸುಂದರ,ಪರಮ ಪ್ರೇಮ ಹಾಗು ಭಕ್ತಿ. ಇದನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಅರ್ಥ ಮಾಡಿಕೊ, ಬದುಕಿನ ಅರ್ಥ ತಿಳಿಯುತ್ತದೆ. ನಂತರದಲ್ಲಿ ನಿನಗೆ ಅನುಭವವಾಗುತ್ತದೆ." ಎಂದು ಹೇಳಿದ. ನಮ್ಮ ಯುವಕನಿಗೆ ಹೆಚ್ಚು ಅರ್ಥವಾಗದ್ದಿದ್ದರು ಸಮಾಧಾನವಾಯಿತು. ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಹೊರಟ.  

                     ಹೌದು, ಬದುಕು ಎನ್ನುವುದಕ್ಕೆ ಇಂಥದೇ ಅರ್ಥ ಎನ್ನುವ ಯಾವ ನಿರ್ಧಿಷ್ಟ ಉತ್ತರ ಇಲ್ಲ. ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲವು ಅನಿವಾರ್ಯಗಳೇ! ಯಾವುದರಿಂದಲೂ ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ತಪ್ಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಪ್ರಯತ್ನಕ್ಕಿಂತ ಎದುರಿಸುವ ಎದೆಗಾರಿಕೆ ತೋರಿದಲ್ಲಿ ಬದುಕು ಸಹ್ಯವೆನಿಸುತ್ತದೆ.ನಾವು ಹೇಗೆ ಭಾವಿಸುತ್ತೇವೋ ಹಾಗೆ ನಮಗೆ ಬದುಕು ಕಾಣುತ್ತದೆ. ಕಣ್ಣಿಗೆ ಬಣ್ಣದ ಕನ್ನಡಕ ಹಾಕಿಕೊಂಡಂತೆ. ಯಾವ ಬಣ್ಣದ್ದು ಎಂಬುವುದರ ಮೇಲೆ ಬದುಕಿನ ಬಣ್ಣ ನಿರ್ಭರವಾಗುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನ  ಸ್ಥಿತಿಯ ಮೇಲೆ ಬದುಕು ತೋರುತ್ತದೆ. ಈ ಮೇಲಿನ ಉದಾಹರಣೆಗಳು ಇದನ್ನೇ ಹೇಳುತ್ತವೆ. ಬದುಕಿನ ಅರ್ಥ ಹುಡುಕುವ ಬದಲಿಗೆ, ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಹೇಗಿರಬೇಕೆನ್ನುವ ಬಗ್ಗೆ ಚಿಂತಿಸಿ  ಬಾಳುವೆ ಮಾಡಿದರೆ  ಹೆಚ್ಚು ಉಪಯುಕ್ತ. ಕನ್ನಡಿಯನ್ನು ಒರಸಿ ಶುಚಿಮಾಡಿದಂತೆ, ಮನ- ಮನೆಯ ಒಳಗೂ ಹೊರಗು ನಿತ್ಯ ಗುಡಿಸಿ ಕಸ ತೆಗೆದರೆ, ಬಾಳುವೆ ಮಾಡುವ ಬದುಕು ಹೊಸತಾಗಿ ಕಾಣಲು ಸಹಕಾರಿ. ಆಗ ಬದುಕು ಅಮೂಲ್ಯ ಎನಿಸಬಹುದು, ಸಾರ್ಥಕ ಎನಿಸಬಹುದು, ಶಾಂತೆನಿಸಬಹುದು. 

                     ನೀವೇನು ಹೇಳುತ್ತೀರಾ?.................

LET US BE THANKFUL

LET US BE THANKFUL

Be thankful for what you have.

Be creative. Be innovative.

Think differently and positively.

Invite the people towards good with wisdom.
Live life with no excuse and love with no regrets.
When Life gives you 100 reasons to cry,

Show life that you have 1000 reasons to smile.
Face your past without regret.
Handle your present with confidence.
Prepare for the future without fear.
Keep the faith and drop the fear.
Don't believe your doubts and doubt your beliefs.
Life is a mystery to solve not a problem to resolve.
Life is wonderful if you know how to live.


Each day is as special as you want it to
be.........MAKE IT GREAT

THIS IS LIFE

 THIS IS LIFE

             

Arthur Ashe, the legendary Wimbledon player was dying of AIDS which he got due to infected blood he received during a heart surgery in 1983.
From world over, he received letters from his fans, one of which conveyed: "Why does GOD have to select you for such a bad disease"?
To this Arthur Ashe replied:
"The world over -- 50 million  children start playing tennis, 5 million learn to play tennis,
500,000 learn professional tennis, 50,000 come to the circuit, 5000 reach the  grand slam,
50 reach Wimbledon, 4 to semi final, 2 to the finals,
when I was holding a cup I never asked GOD 'Why me?'.
And today in pain I should not be asking GOD 'Why me?' "

"Happiness keeps you Sweet,
Trials keep you Strong,
Sorrow keeps you Human,
Failure keeps you humble and Success keeps you glowing,

but only Faith & Attitude keeps you going.

ಭಾವನೆಗಳು ............ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ..........1

            

 ಭಾವನೆಗಳು ............ಒಂದಷ್ಟು ಹರಟೆ..........1

                  ಶಂಕರರು  ಹೇಳುತ್ತಾರೆ  "ಜಗತ್ತು  ಮಾಯೆ , ಇಲ್ಲಿ  ಯಾವುದು ಶಾಶ್ವತವಲ್ಲ. ಪ್ರಪಂಚಿಕವಾದುದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು           ಸತ್ಯದೆಡೆಗೆ ಮನಸ್ಸು ಮಾಡಿದರೆ ಆಗ ಜೀವನದ ಪರಮಗುರಿ ಸಿಕ್ಕಬಹುದು.ಇದು ಜೀವನದ ಸಾರ್ಥಕತೆ." ಈ ಸತ್ಯವನ್ನೇ ಶಂಕರರು "ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ಮಿ" ಎಂದು ಕರೆದರು. ಪ್ರಯತ್ನ ಪ್ರಾಮಾಣಿಕ ಹಾಗು ನಿರಂತರ ಆದರೆ 'ಅಹಂ ಬ್ರಹ್ಮಾಸ್ಮಿ' ಎಂಬುದನ್ನು ಎಲ್ಲರು ಸಾಧಿಸಬಹುದು ಎಂದು ತಮ್ಮ ಭಜ ಗೋವಿಂದಂ ಪದ್ಯದಲ್ಲಿ ಸಾರಿದ್ದಾರೆ. ಶುಷ್ಕವಾದ ವೇದಾನ್ತದಿಂದ ಬದುಕನ್ನು ವ್ಯರ್ಥ ಮಾಡದೆ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅರ್ಥಮಾಡಿ ನಡೆಯಿರಿ  ಎಂದು ಸಾರಿದ್ದಾರೆ.

                   "ಆಸೆಯಿಂದ ದುಃಖ ಜನಿಸುತ್ತದೆ, ಆಸೆರಹಿತವಾದ ಜೀವನ ಮೋಕ್ಷಕ್ಕೆ ದಾರಿತೊರಿಸುತ್ತದೆ" ಎಂಬುದು ಬುದ್ದನ ವಾದ. "ಯಾರಿಗೂ ಹಿಂಸೆಯನ್ನು ಮಾಡದೆ ಬದುಕು ನಡೆಸುವುದೇ ಪರಮ ಧರ್ಮ,ಇದು ಮೋಕ್ಷಕ್ಕೆ ಸರಿಯಾದ ಮಾರ್ಗ" ಎಂಬುದು ಜೈನ ಸಿದ್ದಾಂತ. ಇನ್ನು ಹಲವಾರು ಭಕ್ತಿ ಮಾರ್ಗಗಳು  ಭಕ್ತನಿಗೆ, ವ್ಯೆರಾಗ್ಯದ ಮಾರ್ಗ ವಿರಾಗಿಗೆ ಸರಿಯೆನಿಸುತ್ತದೆ. ಇದಕ್ಕೆ ವಿಪರೀತವಾಗಿ ಉಮರ್ ಖಯಾಮನು "ನಾಳೆಗಾಗಿ ಚಿಂತಿಸುವುದು ಮೂರ್ಖತನ, ನಾಳೆ ಬರುವಷ್ಟರಲ್ಲಿ ಇಂದು ಮುಗಿದಿರುತ್ತದೆ,ಜೊತೆಗೆ ನಿನ್ನೆಯ ಜೊತೆಗೆ ಇಂದು ಕೂಡ ಸೇರಿರುತ್ತದೆ. ನಾವು ಮಾತ್ರ ಹಾಗೆ ಇರುತ್ತೇವೆ. ಸತ್ಯ ಅಸತ್ಯ ಎಂದೆಲ್ಲ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಬದಲು ಇಂದು ನಮ್ಮ ಬಳಿಯೇನು ಇರುತ್ತದೋ ಅದನ್ನು ಆರಾಮವಾಗಿ ಅನುಭವಿಸಬೇಕು. ಜೀವನದ ಸಮಸ್ತ ಅನುಭವಗಳು ಈ ಬದುಕಿಗೆ, ಈ ಭೂಮಿಗೆ ಸೇರಿರುವ ಕಾರಣ, ಇದನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬದುಕುವುದು ಹಾಸ್ಯಾಸ್ಪದ." ಎನ್ನುತ್ತಾನೆ.

               ಹೀಗೆ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಕೂಡ ತಮ್ಮ ತಮ್ಮ ಅನುಭವಗಳೇ ಸರಿ ಎಂದು ನಂಬಿದ್ದಾರೆ. ಆನೆಯನ್ನು ಕುರುಡ ನೋಡಿದಂತೆ. ತಾನು ನೋಡಿದ್ದೇ ಸತ್ಯ ಎಂದು ವಾದಿಸುವುದು ಕೂಡಾ ಲೋಕದ ರೂಡಿ . ಹೀಗಾಗಿ  ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರೂ ಇಲ್ಲಿ ಭಿನ್ನ ಭಿನ್ನ ವಾಗಿಯೇ ಇದ್ದಾರೆ. ಕಾಶಿಗೆ ಹೋಗಿ ಗಂಗಾ ಸ್ನಾನಮಾಡಿದರೆ ಸ್ವರ್ಗ ಎಂದು ಕೆಲವರು ಭಾವಿಸಿದರೆ, ಶುದ್ದವಾದ ನೀರಿನಿಂದ ಎಲ್ಲಿ ಸ್ನಾನ ಮಾಡಿದರು ಸ್ವರ್ಗವೇ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು. ಸ್ನಾನವೆಂಬುದು ದೈಹಿಕ ಆಚರಣೆಯೇ ಹೊರತು ಇದಕ್ಕೇನು ಮಹತ್ವ ಇಲ್ಲ ಎನ್ನುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತೆ ಕೆಲವರು, ದೇಹ ಶುದ್ದ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮನಸ್ಸೇ ಶುದ್ದ ಇಲ್ಲದ್ದಿದ್ದರೆ ಏನು ಬಂತು? ಎಂದು ಪ್ರಶ್ನಿಸುತ್ತಾರೆ. ಹೀಗೆ ಭಾವನೆಗಳು ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಲ್ಲೂ ಬೇರೆಯೇ ಆಗಿದೆ. ಇದೆ ರೀತಿ ಪೂಜೆ ಪುನಸ್ಕಾರಗಳಲ್ಲು ಅವರವರದೇ ಆದ  ವಿಭಿನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯಗಳು ಇವೆ. ಇಲ್ಲಿ ಯಾವುದು ತಪ್ಪು, ಯಾವುದು ಸರಿ ಎಂಬ ವಾದಕ್ಕಿಂತ ನಮಗೇನು ಸರಿ ಎಂಬುವುದೇ ಪ್ರಸ್ತುತ ಆಗುತ್ತದೆ.

                 ನಮ್ಮನಮ್ಮ ಭಾವನೆಗಳು, ನಮ್ಮ ನಂಬಿಕೆಗಳು, ಆಚಾರ ವಿಚಾರಗಳು ಯಾರಿಗೂ ನೋಯಿಸದೆ ಯಾರ ವ್ಯಯಕ್ತಿಕ ವಿಶ್ವಾಸಕ್ಕೆ ಧಕ್ಕೆ ಉಂಟುಮಾಡದೆ ಇದ್ದರೆ ನೆಮ್ಮದಿಯ ಜೀವನಕ್ಕೆ ಒಂದು ದಿಕ್ಕು ಸಿಗುತ್ತದೆ . ಬೇಡದ ವಿಚಾರಕ್ಕೆ ತಲೆ ಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವುದರ ಬದಲಿಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಾವು ಸರಿ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ನಡೆಸಿಕೊಂಡು ಹೋದರೆ ನಮ್ಮಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ತೊಂದರೆಯಂತೂ ಇಲ್ಲ, ಸಹಾಯ ಆಗದಿದ್ದರೂ ಪರವಾಗಿಲ್ಲ.

                         ಇದಕ್ಕೆ ನೀವೇನು ಅಂತೀರಾ?.................

HONESTY REAP TRUST

A successful business man was growing old and knew it was time to choose a successor to take over the business.

Instead of choosing one of his directors or his children, he decided to do something different. He called all the young executives in his company together.

He said, "It is time for me to step down and choose the next CEO. I have decided to choose one of you." The young executives were shocked, but the boss continued. "I am going to give each one of you a SEED today - one very special SEED. I want you to plant the seed, water it, and come
back here one year from today with what you have grown from the seed I have given you. I will then judge the plants that you bring, and the one I choose will be the next CEO".

One man, named Jim, was there that day and he, like the others, received a seed. He went home and excitedly, told his wife the story.

She helped him get a pot, soil and compost and he planted the seed. Everyday, he would water it and watch to see if it had grown. After about three weeks, some of the other executives began to talk about their seeds and the plants that were beginning to grow. Jim kept checking his seed, but nothing ever grew. Three weeks, four weeks, five weeks went by, still nothing. By now, others were talking about their
plants, but Jim didn't have a plant and he felt like a failure. Six months went by - still nothing in Jim's pot. He just knew he had killed his seed. Everyone else had trees and tall plants, but he had nothing.
Jim didn't say anything to his colleagues, however. He just kept
watering and fertilizing the soil - He so wanted the seed to grow.

A year finally went by and all the young executives of the company brought their plants to the CEO for inspection. Jim told his wife that he wasn't going to take an empty pot. But she asked him to be honest about what happened. Jim m felt sick at his stomach, it was going to be the most embarrassing moment of his life, but he knew his wife was right. He took his empty pot to the board room. When Jim arrived, he was amazed at the variety of plants grown by the other executives. They were
beautiful--in all shapes and sizes. Jim put his empty pot on the floor and many of his colleagues laughed, a few felt sorry for him!

When the CEO arrived, he surveyed the room and greeted his young executives. Jim just tried to hide in the back. "My, what great plants, trees, and flowers you have grown," said the CEO. "Today one of you will be appointed the next CEO!" All of a sudden, the CEO spotted Jim at the back of the room with his empty pot. He ordered the financial director to bring him to the front. Jim was terrified. He thought, "The CEO knows
I'm a failure! Maybe he will have me fired!"

When Jim got to the front, the CEO asked him what had happened to his seed- Jim told him the story.

The CEO asked everyone to sit down except Jim. He looked at Jim, and then announced to the young executives, "Behold your next Chief Executive!  His name is Jim!". Jim couldn't believe it. Jim couldn't even grow his seed.  How could he be the new CEO the others said?

Then the CEO said, "One year ago today, I gave everyone in this room a seed. I told you to take the seed, plant it, water it, and bring it back to me today.

But I gave you all boiled seeds; they were dead - it was not possible for them to grow. All of you, except Jim, have brought me trees and plants and flowers.

When you found that the seed would not grow, you substituted another seed for the one I gave you. Jim was the only one with the courage and honesty to bring me a pot with my seed in it. Therefore, he is the one who will be the new Chief Executive!"

If you plant honesty, you will reap trust.

If you plant goodness, you will reap friends.

If you plant humility, you will reap greatness.

If you plant perseverance, you will reap contentment.

If you plant consideration, you will reap perspective.

If you plant hard work, you will reap success.

If you plant forgiveness, you will reap reconciliation.

So, be careful what you plant now; it will determine what you will reap later    

1 Attached files| 13KB

Winning Mantra from the Mahabharata

ONE BEDROOM FLAT... - A Bitter Reality




As the dream of most parents I had acquired a degree in Software
Engineering and joined a company based in USA ,

the land of braves and opportunity.

When I arrived in USA , it was as if a dream had come true .

Here at last I was in the place where I want to be. I decided I would be
staying in this country for about Five years in which time I would have
earned enough money to settle down in India .


My father was a government employee and after his retirement, the only
asset he could acquire was a decent one bedroom flat.


I wanted to do some thing more than him. I started feeling homesick and
lonely as the time passed. I used to call home and speak to my parents
every week using cheap international phone cards. Two years passed, two
years of Burgers at McDonald's and pizzas and discos and 2 years
watching the foreign exchange rate getting happy whenever the Rupee
value went down.


Finally I decided to get married. Told my parents that I have only 10
days of holidays and everything must be done within these 10 days. I got
my ticket booked in the cheapest flight. Was jubilant and was actually
enjoying hopping for gifts for all my friends back home. If I miss
anyone then there will be talks. After reaching home I spent home one
week going through all the photographs of girls and as the time was
getting shorter I was forced to select one candidate.


In-laws told me, to my surprise, that I would have to get married in 2-3
days, as I will not get anymore holidays. After the marriage, it was
time to return to USA , after giving some money to my parents and telling
the neighbors to look after them, we returned to USA .


My wife enjoyed this country for about two months and then she started
feeling lonely. The frequency of calling India increased to twice in a
week sometimes 3 times a week. Our savings started diminishing.
After two more years we started to have kids.

Two lovely kids, a boy and a girl,
were gifted to us by the almighty. Every time I spoke to my parents, they
asked me to come to India so that they can see their grand-children.


Every year I decide to go to India .. But part work part monetary
conditions prevented it. Years went by and visiting India was a distant
dream. Then suddenly one day I got a message that my parents were
seriously sick. I tried but I couldn't get any holidays and thus could
not go to India .. The next message I got was my parents had passed away
and as there was no one to do the last rights the society members had
done whatever they could. I was depressed. My parents had passed away
without seeing their grand children.


After couple more years passed away, much to my children's dislike and
my wife's joy we returned to India to settle down. I started to look for
a suitable property, but to my dismay my savings were short and the
property prices had gone up during all these years. I had to return to
the USA ..


My wife refused to come back with me and my children refused to stay in
India .. My 2 children and I returned to USA after promising my wife I
would be back for good after two years.


Time passed by, my daughter decided to get married to an American and my
son was happy living in USA ..

I decided that had enough and wound-up every
thing and returned to India . I had just enough money to buy a
decent 02 bedroom flat in a well-developed locality.


Now I am 60 years old and the only time I go out of the flat is for the
routine visit to the nearby temple. My faithful wife has also left me
and gone to the holy abode.


Sometimes I wondered was it worth all this? My father, even after
staying in India , had a house to his name and I too have the same
nothing more.


I lost my parents and children for just ONE EXTRA BEDROOM.


Looking out from the window I see a lot of children dancing.
This damned cable TV has spoiled our new generation and these
children are losing their values and culture because of it.

I get occasional cards from my children asking I am alright.

Well at least they remember me.


Now perhaps after I die it will be the neighbors again who will be
performing my last rights, God Bless them. But the question still
remains 'was all this worth it?'


I am still searching for an answer...... ......... .!!!

WHAT DO YOU SAY? CAN YOU PLEASE ASSIST HIM TO GET ANSWER? KINDLY HELP BY SENDING YOUR COMMENTS.

                 ಮೌನ
                     ಮಾತು ಬೆಳ್ಳಿ ಮೌನ ಬಂಗಾರ
                     ಮಾತು ನೂರ ಹೇಳಿದರೆ
                     ಮೌನ ಸಾವಿರ ಚಿಂತಿಸಿತು.

                     ಮಾತು ಮಾತು ಮಾತಲ್ಲಿ ಮುಳುಗಿ
                     ನನ್ನ ಮಾತು ಕೊನೆಗೊಂದು ದಿನ
                     ಯಾರಿಗೂ ಬೇಡವೆನಿಸಲು
                     ಅಂದು ಮೌನದಲಿ ನೆಲೆನಿಂತಾಗ
                     ಕಾಣುವ ಅಂತರದರ್ಶನ ಭಯಾನಕ.

                     ತನ್ನ ಮಾತಿನಿಂದಾದ ಅಚಾತುರ್ಯ
                     ಕ್ರುತಿಯಿಂದಾದ ಅನಾಚಾರ
                     ರಹಸ್ಯದಲಿ ಕಂಡ ವಾಮಾಚಾರ
                     ಮೌನದಲಿ ಕೂತು ಬೆನ್ನಿಗೆ ಕತ್ತು ತಿರುಗಿಸಿದಾಗ
                     ಕಾಣುವುದು ಸರಿಪಡಿಸಲಾಗದ ಪಾಪದರ್ಶನ.

                     ದೇಹ ಸೋತು ಹಣ್ಣಾದಾಗ
                     ಮೂಲೆಗುಂಪಾಗಿ ಹಾಸಿಗೆ ಹಿಡಿದಾಗ
                     ಮಾತಿಗೆ ಬೆಲೆ ಇಲ್ಲ,ಯಾರಿಗೂ ಬೇಕೂ ಇಲ್ಲದಾಗ
                     ನಿಸ್ಸಾರ ಬದುಕು ಬೇಡವೆನಿಸಿ ಹೊರಳುವಾಗ
                     ಅಲೆಅಲೆಯಾಗಿ ಅನುಭವದ ಚಾರಣ
                     ಬೆನ್ನು ಹತ್ತಿದಾಗ ಮೌನ ........ನಿಜಕ್ಕೂ ಬಂಗಾರ.

                     ಹೆಚ್ ಏನ್ ಪ್ರಕಾಶ್
                     22 ನವೆಂಬೆರ್ 2011

Keep the faith and drop the fear .

Don't believe your doubts and doubt your beliefs.

Life is a mystery to solve not a problem to resolve.
Trust me. Life is wonderful if you know how to live.

GOD: Hello. Did you call me?


Me: Called you? No, who is this?


GOD: This is GOD. I heard your prayers. So I thought I will chat.


Me: I do pray. Just makes me feel good. I am actually busy now. I am in the
midst of something.


GOD: What are you busy at? Ants are busy too.


Me: Don't know. But I can't find free time. Life has become hectic. It's
rush hour all the time.


GOD: Sure. Activity gets you busy . But Productivity gets you results.
Activity consumes time. Productivity frees it.


Me: I understand. But I still can't figure out. By the way, I was not
expecting YOU to buzz me on instant messaging chat.


GOD: Well I wanted to resolve your fight for time, by giving you some
clarity. In this net era, I wanted to reach you through the medium you are
comfortable with.


Me: Tell me, why has life become complicated now?


GOD: Stop analyzing life. Just live it. Analysis is what makes it
complicated.


Me: why are we then constantly unhappy?


GOD: Your today is the tomorrow that you worried about yesterday. You are
worrying because you are analyzing. Worrying has become your habit. That's
why you are not happy.


Me: But how can we not worry when there is so much uncertainty?


GOD: Uncertainty is inevitable, but worrying is optional.


Me: But then, there is so much pain due to uncertainty.


GOD: Pain is inevitable, but suffering is optional.


Me: If suffering is optional, why do good people always suffer?


GOD: Diamond cannot be polished without friction. Gold cannot be purified
without fire. Good people go through trials, but don't suffer. With that
experience their life becomes better not bitter.


Me: You mean to say such experience is useful?


GOD: Yes. In every term, Experience is a hard teacher. She gives the test
first and the lessons afterwards.


Me: But still, why should we go through such tests? Why can't we be free
from problems?


GOD: Problems are Purposeful Roadblocks Offering Beneficial Lessons (to)
Enhance Mental Strength. Inner strength comes from struggle and endurance,
not when you are free from problems.


Me: Frankly in the midst of so many problems, we don't know where we are
heading.


GOD: If you look outside you will not know where you are heading. Look
inside. Looking outside, you dream. Looking inside, you awaken. Eyes
provide sight. Heart provides insight.


Me: Sometimes not succeeding fast seems to hurt more than moving in the
right direction. What should I do?


GOD: Success is a measure as decided by others. Satisfaction is a measure
as decided by you. Knowing the road ahead is more satisfying than knowing
you rode ahead. You work with the compass. Let others work with the clock.


Me: In tough times, how do you stay motivated?


GOD: Always look at how far you have come rather than how far you have to
go. Always count your blessing, not what you are missing.


Me: What surprises you about people?


GOD: when they suffer they ask, "why me?" When they prosper, they never ask
"Why me" Everyone wishes to have truth on their side, but few want to be on
the side of the truth.


Me: Sometimes I ask, who I am, why am I here. I can't get the answer.


GOD: Seek not to find who you are, but to determine who you want to be.
Stop looking for a purpose as to why you are here. Create it. Life is not a
process of discovery but a process of creation.


Me: How can I get the best out of life?


GOD: Face your past without regret. Handle your present with confidence.
Prepare for the future without fear.


Me: One last question. Sometimes I feel my prayers are not answered.


GOD: There are no unanswered prayers. At times the answer is NO.


Me: Thank you for this wonderful chat. I am so happy to start the day with
a new sense of inspiration.


GOD: Well.

Keep the faith and drop the fear .

Don't believe your doubts and doubt your beliefs.

Life is a mystery to solve not a problem to resolve.
Trust me. Life is wonderful if you know how to live.